14 augustus 2013

ALWAYS.

Tattoos zijn als kinderen. Ze doen pijn als een modderfokker bij de geboorte, maar van zodra dat voorbij is en je het resultaat ziet, ben je die pijn helemaal vergeten en wil je er liefst zo snel mogelijk eentje bij. En zegt je moeder: 'nee, nu is het genoeg hè'.

Betekenissen van tattoos zijn net als de namen van je kinderen. Het geeft de mensen een indicatie van hoe ze naar je baby/tattoo moeten kijken. Kijk ik naar een Kelly? Een Frauke? Kijk ik naar een ordinaire tramp stamp of zit er een diepere betekenis achter?

"Wat is de naam van de baby" of "wat is de betekenis van de tattoo?" zijn dan ook de eerste vragen die mensen stellen bij het aanschouwen van baby of tattoo. En de reactie op die antwoorden is altijd diplomatisch en meer wel dan niet gelogen. Denk eens na: hoe vaak heb je al 'mmm' of 'ooo' gezegd op een veel hogere toon dan je gewend bent toen een vriendin vertelde hoe ze haar nakomeling genoemd had? Terwijl je eigenlijk bedoelde: NEE MENS! Dat is nu toch geen naam! Snel, terug naar het gemeentehuis nu het nog kan! Bestaat er niet zoiets als twee weken ruilrecht? Of zijn baby's in dat opzicht het ondergoed van de euh...mensenhandel? En zijn ze met andere woorden niet in te ruilen onder het motto 'geen ruilrecht voor items die hoogst waarschijnlijk langs je genitaliën gepasseerd zijn?' GEKOCHT IS GEKOCHT! Ge zit ermee.

Ik heb nog geen baby. Maar ik ben onlangs wel nog eens langs een tattooshop gepasseerd. DE VRAAG wordt mij momenteel dus regelmatig gesteld. Altijd hetzelfde moeten antwoorden, wordt op den duur heel saai. (Op de vraag waarom ik niet meer drink, antwoord ik sinds kort dat ik bij de AA ben. Gegarandeerd het einde van de conversatie!) Dus ik dacht: laat ik er deze keer zelf wat plezier aan beleven. En testen hoe beleefd en diplomatisch mijn vrienden nu eigenlijk zijn.

VRIEND(IN): Ah, is dat uw nieuwe tattoo?
LENALENA: Ja, in New York laten zetten.
VRIEND(IN): Een pijl? En waar staat dat voor?
LENALENA: Voor mijn favoriete song allertijden.
VRIEND(IN): Ah?
LENALENA: (zingt) Shot through the heart and you're to blame, darling you give love a bad name.

*consternatie*

(echt wel efkes) ...

en dan:

VRIEND(IN): Mmm!

NIEMAND zegt: "hoe stoem is dat?" Hun blik wanneer ik zeg dat het maar een grap is, is er een van opluchting. Ik zie meteen hun geloof in mij terugkomen.

Er is nog niemand die zei: "serieus? Bon Jovi is dan ook geweldig! Kijk, ik heb 'Living on a prayer' op mijn rug getatoeëerd!" Terwijl: Bon Jovi IS geweldig...GEIL. In de jaren '90 toch. Ik zeg al jaren dat ik een T shirt moet DIY-en met de tekst: de Bon Jovi van de jaren '90 kan mij keihard krijgen.

En omdat tattoo's voor eeuwig zijn (en kinderen ook, amai dat komt hier allemaal schoon uit), genieten we samen van deze toepasselijke tearjerker.
Ah Bon. Du bist zo geil.



En voor ik het vergeet: hier is ze!


Een beetje flou ja, maar is er iemand al gestorven van een beetje mysterie? Te curieus zijn, DAT is een killer. Vraag het maar aan de vrouwen van Blauwbaard. Of wacht, DAT GAAT NIET! ALLEMAAL DOOD! (Bovenstaande bullshit om niet te hoeven zeggen: we hebben een nieuwe camera, mijn lief weet nog niet goed hoe hij moet focussen en ik heb nooit zin om lang voor een camera te staan.)

En hebben jullie tattoos? En wat willen ze zeggen? En hoe heten uw kinderen? En bestaat bij ouders net als bij tieners die ooit een tramp stamp lieten zetten (HOLLA!) ook soms de spijt: ai, waarom heb ik dat toen gekozen? Maar vooral: VINDEN JULLIE BON JOVI OOK ZO GEIL?

X

lenalena

14 augustus 2013

ALWAYS.

Tattoos zijn als kinderen. Ze doen pijn als een modderfokker bij de geboorte, maar van zodra dat voorbij is en je het resultaat ziet, ben je die pijn helemaal vergeten en wil je er liefst zo snel mogelijk eentje bij. En zegt je moeder: 'nee, nu is het genoeg hè'.

Betekenissen van tattoos zijn net als de namen van je kinderen. Het geeft de mensen een indicatie van hoe ze naar je baby/tattoo moeten kijken. Kijk ik naar een Kelly? Een Frauke? Kijk ik naar een ordinaire tramp stamp of zit er een diepere betekenis achter?

"Wat is de naam van de baby" of "wat is de betekenis van de tattoo?" zijn dan ook de eerste vragen die mensen stellen bij het aanschouwen van baby of tattoo. En de reactie op die antwoorden is altijd diplomatisch en meer wel dan niet gelogen. Denk eens na: hoe vaak heb je al 'mmm' of 'ooo' gezegd op een veel hogere toon dan je gewend bent toen een vriendin vertelde hoe ze haar nakomeling genoemd had? Terwijl je eigenlijk bedoelde: NEE MENS! Dat is nu toch geen naam! Snel, terug naar het gemeentehuis nu het nog kan! Bestaat er niet zoiets als twee weken ruilrecht? Of zijn baby's in dat opzicht het ondergoed van de euh...mensenhandel? En zijn ze met andere woorden niet in te ruilen onder het motto 'geen ruilrecht voor items die hoogst waarschijnlijk langs je genitaliën gepasseerd zijn?' GEKOCHT IS GEKOCHT! Ge zit ermee.

Ik heb nog geen baby. Maar ik ben onlangs wel nog eens langs een tattooshop gepasseerd. DE VRAAG wordt mij momenteel dus regelmatig gesteld. Altijd hetzelfde moeten antwoorden, wordt op den duur heel saai. (Op de vraag waarom ik niet meer drink, antwoord ik sinds kort dat ik bij de AA ben. Gegarandeerd het einde van de conversatie!) Dus ik dacht: laat ik er deze keer zelf wat plezier aan beleven. En testen hoe beleefd en diplomatisch mijn vrienden nu eigenlijk zijn.

VRIEND(IN): Ah, is dat uw nieuwe tattoo?
LENALENA: Ja, in New York laten zetten.
VRIEND(IN): Een pijl? En waar staat dat voor?
LENALENA: Voor mijn favoriete song allertijden.
VRIEND(IN): Ah?
LENALENA: (zingt) Shot through the heart and you're to blame, darling you give love a bad name.

*consternatie*

(echt wel efkes) ...

en dan:

VRIEND(IN): Mmm!

NIEMAND zegt: "hoe stoem is dat?" Hun blik wanneer ik zeg dat het maar een grap is, is er een van opluchting. Ik zie meteen hun geloof in mij terugkomen.

Er is nog niemand die zei: "serieus? Bon Jovi is dan ook geweldig! Kijk, ik heb 'Living on a prayer' op mijn rug getatoeëerd!" Terwijl: Bon Jovi IS geweldig...GEIL. In de jaren '90 toch. Ik zeg al jaren dat ik een T shirt moet DIY-en met de tekst: de Bon Jovi van de jaren '90 kan mij keihard krijgen.

En omdat tattoo's voor eeuwig zijn (en kinderen ook, amai dat komt hier allemaal schoon uit), genieten we samen van deze toepasselijke tearjerker.
Ah Bon. Du bist zo geil.



En voor ik het vergeet: hier is ze!


Een beetje flou ja, maar is er iemand al gestorven van een beetje mysterie? Te curieus zijn, DAT is een killer. Vraag het maar aan de vrouwen van Blauwbaard. Of wacht, DAT GAAT NIET! ALLEMAAL DOOD! (Bovenstaande bullshit om niet te hoeven zeggen: we hebben een nieuwe camera, mijn lief weet nog niet goed hoe hij moet focussen en ik heb nooit zin om lang voor een camera te staan.)

En hebben jullie tattoos? En wat willen ze zeggen? En hoe heten uw kinderen? En bestaat bij ouders net als bij tieners die ooit een tramp stamp lieten zetten (HOLLA!) ook soms de spijt: ai, waarom heb ik dat toen gekozen? Maar vooral: VINDEN JULLIE BON JOVI OOK ZO GEIL?

X

lenalena

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...