De dertig naderde. Een leeftijd waar heel wat
mensen veel belang aan hechten. Alsof er een soort ‘voor dertig’ en ‘na dertig’
bestaat. En ‘voor dertig’ is alles beter uiteraard. En strakker. Ik vroeg mij
af of mijn verjaardag een depri dag zou worden. Dramaqueen alert? Het zou
kunnen, want ik heb mij nog al eens slecht gevoeld op een verjaardag. Mijn 10e.
Die twee cijfers. Alsof ik plots volwassen was en mijn mama ’s morgens
zou zeggen ‘strijk uw kleren vanaf nu maar zelf!’ Het einde van een tijdperk.
Zou 30 ook het einde van een tijdperk worden?
Zijn er dingen die niet meer kunnen van zodra je 30 wordt? Zoals
glitterkleedjes dragen? Naar Buffy the Vampire Slayer kijken? En blij zijn dat
uw mama uw trollen al die jaren heeft bijgehouden? Ik besloot dat op al die
dingen geen leeftijd stond. Dertig staat voor zelfvertrouwen en aanvaarden wie je bent. Ik zat echt in een positieve trip. IK WAS VOLWASSEN! COOL!
Maar dan was het de avond van mijn feestje. Lees: select publiek (want dertig worden = terugplooien tot de kern!),muziek en heel veel
snoep. Ik deed het glitterkleedje aan waar ik zo fier op was. Net gekocht aan een GIGANTISCHE (80%!) korting. Dat is wat dertigers doen. Niet impulsief
kopen, maar wachten tot het betaalbaar is. Volwassen. Of zei ik dat al?
Ik deed de deur open voor de eerste gast.
GAST: Ik ken dat kleedje
IK: Topshop!
GAST: Is dat geen kleedje van K3?
IK: Van Louise Gray. (jeezes, moeders van peuters zijn echt geobsedeerd door Studio 100)
GAST: Dat is EXACT het kleedje van K3.
FAAAAAAAAAAAAAAAAK! IK HEB EEN KLEEDJE VAN K3
GEKOCHT!
Een kleedje waarvan een styliste dacht: dit gaan
kleuters gewéldig vinden. Tot zover mijn volwassenheid.
ANDERE GAST: Oké, maar ’t is niet dat ge dat
gewoon op straat gaat aandoen hè?
IK: Dertig, schmertig: jawel.
Maar nu ik erover nadenk: misschien best niet
in het park op een woensdagnamiddag.
Wat jullie, dudes? Zijn er dingen die niet
meer kunnen vanaf je 30ste? Laat het mij weten!
X
PS: Move over, Karen.