“Je hebt alles wat je moet hebben, dan is
feminisme toch niet meer nodig?” Of ook “Lenalena, uw schrijfstijl irriteert
mij. Het is zo… feministisch.” En dan nog deze: ik was jaren geleden op
een –toegegeven marginaal- feestje. Het nummer ‘Met de wijven niks als last’
begon. Ik dacht: dit is het moment om naar de bar te gaan. NIET om vrolijk mee
te dansen. Elke vrouw daar dacht er anders over. Ik wist niet wat ik zag. Toen
ze ook nog eens jolig op en neer sprongen tijdens ‘Al wie dat niet springt is
homofiel’, ben ik boos op het toilet gaan zitten.
Nee, feminisme heeft geen goede naam. De
laatste injectie die mijn generatie kreeg die een beetje op feminisme leek, was
de Spice Girls. Girl Power. Gefabriceerd door 2 mannelijke managers. En met
Geri Halliwell die bijna niet mocht meedoen omdat ze te oud was. (Niet omdat ze niet kon
zingen of dansen, wel omdat ze een paar jaar ouder was) Waarop zij gezegd zou
hebben: “I’m as old as you want me
to be. I’ll be 10 with big boobs if you want.” Euh, girl power?
Maar ze waren ook wel
de dames die “If you wanna be my lover, you gotta get with my friends” zongen. En
die in een interview zeiden: “Just because you’ve got a short skirt on and a pair
of tits, you can still say what you want to say. We’re still very strong.”
Zij waren het poppy, commerciële
en minder maatschappelijk onderbouwde antwoord op de Riot Grrrls – een underground feministische punk beweging die ontstond in Washington
DC in de jaren ’90- met Kathleen Hanna van Bikini Kill als boegbeeld.
Ik miste het
feminisme. Na het lezen van ‘Girls to the Front: The True Story
of the Riot Grrrl Revolution’ van Sara Marcus vorig jaar, wou ik niets liever dan een
Riot Grrrl zijn, punkmuziek maken, zines schrijven en gaan manifesteren voor
vrouwenrechten. Maar waar waren de andere grrrls die dit ook wouden?
IK HEB ZE
GEVONDEN! ZE ZITTEN OVERAL! Het zijn zij die zich EINDELIJK kwaad maken over
het seksisme op straat (merci, Sofie Peeters om met Femme de la rue een film te maken over iets waar
wij ons al jaren druk in maken) en zij die concerten en manifestaties
organiseren voor de vrijlating van Pussy Riot. Kathleen Hanna staat plots weer
in de picture. In de UK neemt Kate Nash het voortouw. Peaches maakte het
aanstekelijke FREE PUSSY RIOT. (Veel aanstekelijker dan de muziek van Pussy
Riot zelf) WE ARE ALL PUSSY RIOT. WORDT MIJN OVERMATIG GEBRUIK VAN CAPS LOCK AL
IRRITANT? Ik ben gewoon zo enthousiast.
Maar nu de
hamvraag: hoe vertaal je dit relaas in een outfit? Door een DIY natuurlijk!
Helemaal in de punksfeer. Neem een oud T shirt, verknip het en schrijf er een slogan
op. In mijn geval:
Want als op
een creatieve en vreedzame manier uitkomen voor je mening je een hooligan maakt
(daarvan werd Pussy Riot beschuldigd), wel beste Putin: dan ben ik een
hooligan. En jij een MAJOR DOUCHE BAG.
Om af te sluiten nog even de definitie van feminisme volgens een van mijn favoriete vrouwen Jo Brand: comedian en feministe.
Toedels, dudes!
X
t shirt DIY :: rok H&M :: schoenen FOREVER 21 :: armbandjes die comfortabeler waren tijdens de chemo toen er geen haar op mijn armen stond ASOS :: zonnebril URBAN OUTFITTERS :: ringen BROL BROL BROL
